Weer thuis en samenvatting van de tijd...

Het was fantastisch in Frankrijk!

De eerste week viel zwaar, ik miste Rupert heel erg, het werk viel me zwaar (zelfs die 4 uur per dag) en ik heb een dag op bed gelegen en boven het toilet gehangen. Daardoor viel het werk daarna natuurlijk ook wel zwaarder, maar ook omdat ik niet goed wist wat er verwacht werd. Werkte ik netjes of juist niet, deed ik het snel genoeg, dat soort dingen.
Gelukkig waren er vrijwilligers met wie ik goed kon opschieten en bijna elke avond gingen we een eind wandelen in het donker en anders zaten we bij de caravan van een man die daar woonde. We hebben hem omgedoopt tot het cafe. Die vrijwilligers waren ook zorgzaam en maakte dat ik niet meer zoveel aan Rupert dacht. De eerste week ben ik begonnen met de recreatieruimte opknappen. De vloer geschrobt met amoniak en daarna geverfd met een roller. En ik heb aardbeien terug gevonden tussen het onkruid.
Ook de coaching ging niet zo snel de eerste week, deels omdat ik ziek was geweest, deels omdat het toch al heftig was al dat nieuwe. We hebben die week uitgezocht welk enneagramtype ik ben, ben geweest en als welk type ik geboren ben. Daar heb ik veel over gelezen, opgeschreven wat ik herkende en veel geluisterd. Ik kreeg affirmaties mee die ik elke dag 3 keer hoorde te doen, maar dat kwam neer op 2 keer. En er zijn dingen uitgetest door middel van spiertesten. Anders waren we er nooit achter gekomen als welk type ik ooit geboren ben...

De tweede week was de fulltime week werken. Dat ging veel gemakkelijker dan ik had verwacht. 7 uur was helemaal niet zo veel moeilijker dan 4 uur. Ik begon dan ook al om half 8 ipv half 9. Dan ging ik vast wat aardbeitjes bevrijden. Om half 9 ontbijten brak lekker de werkdag, net alsof je een extra pauze hebt. En daarna weer de recreatieruimte in voor een echte franse muur schilderen. Zo een met grove stenen, stukken wel en niet gestuukt, stukken die ik helemaal niet kon schilderen vanwegen gaten, maar ook de gestuukte stukken waren nauwelijks te schilderen. Daar is veel tijd in gegaan, ik denk dat ik er in totaal 5 dagen mee bezig ben geweest! Maar ik heb ook meegeholpen met kamers op orde maken, het campingsanitair te poetsen en een kippenhok uitgemest. Omdat mijn coach eigenlijk een workshop zou hebben die week en ik dus geen sessies zou hebben zou ik fulltime gaan. Maar de workshop ging niet door en zo konden we de langzame start van de week ervoor inlopen. Ik werkte dus nu 7 uur per dag en had nog 1 uur tot 1,5 uur coaching. Nu gingen we verder met het uitwerken van de enneagramtypes en me terug lezen naar het type waar ik ooit begonnen was. Ik heb weer veel gelezen, geschreven en getest. Maar ook weer fijne avonden gehad met de vrijwilligers. Veel gelachen, gepraak, gewandeld, gezien. Een droom van een vallende ster, heel helder en over de hele breedte van de hemel. Heel gaaf! Wilde dassen gezien op hun burgt, dat hadden ze daar ook nog niet eerder gezien. Veel reeen, hagedissen, een paar slangen (waarvan ik er een heb aangeraakt, die was gevangen), 2 wilde zwijnen en nog een hele lading andere beessies!

De derde week was weer partime, dat was gek en ik heb ook meer gewerkt zodat ik zaterdag vrij zou hebben als Rupert er was. Die week was het ook meivakantie dus waren er veel mensen in en om het terrein. Gasten, kampeerders, maar ook de plaatselijke fransozen die daar kwamen vissen en wandelen. Er waren avonden dat we met 32 man aten, en dan ook moesten afwassen natuurlijk! Koffie verzorgen, lunch klaarzetten, tafel dekken behoorde ook tot de werkzaamheden deze week. Maar ook weer verder met de muur en nog 1/3 vloer was nog niet af. Wat coaching betreft ging het niet anders dan week 1 en 2 maar dan verder. Nu had ik ook het klimop ontdekt! Dat heeft hele mooie vergroeiingen en als je dat pelt voor het droog is krijg je een hele mooie gladde tak. Ik ben een avond met een zaag het bos in geweest en heb een heel mooi stuk gevonden dat ik gepelt heb. En toen was het vrijdag, de dag dag Rupert kwam. Om 7 uur werd ik gebeld, Rupert, hij zat bij Maastricht want hij was om 4 uur vertrokken om de files voor te zijn. Om een uur of half 10 werd ik weer gebeld, het ging allemaal hartstikke goed, hij zat al bij Luxemburg! Toen werd ik om half 11 weer gebeld, of de koffie al klaar stond. Ik snapte er niks van maar hij reed de oprit al op want hij was stiekum om 2 uur al vertrokken! Gelukkig had ik door een misverstand die dag ook geen werk (alleen een uurtje geschilderd voor het ontbijt) dus konden we meteen samen het bos in! Ik had een picknick geregeld de dag ervoor, met lekker brood, kaasjes en een wijntje. Lekker gewandeld en gegeten en blij elkaar weer te zien natuurlijk! Al was het voor mij wel heel vreemd, ik was het daar alleen gewend inmiddels...

De vierde week was lekker samen met Rupert. Ik vond het fijn dat het vertrek van 2 vrijwilligers bijna samenviel met de komst van Rupert anders had ik het erg moeilijk gekregen met het verdelen van de aandacht denk ik. Ik zat namelijk veel met ze en dat vond ik erg fijn, maar alleen met Rupert was toch ook wel heel fijn na zo'n tijd. We hebben klimop gezocht en andere mooie natuurlijke dingen. We zijn bij een collega van Rupert op bezoek geweest die een huisje opknapt 20 minuten van Lothlorien. We zijn naar Troyes geweest, wat een mooie stad!! En verder hebben we ons erg vermaakt in de supermarkten met lekker eten enzo. En natuurlijk weer gewandeld...

En nu ben ik weer thuis...
De eerste keer wakker worden in mijn eigen bed was een cultuurschok!
Ik hoorde bijna geen vogels meer, ik had sowieso het gevoel opgesloten te zitten hier in huis. Alsof ze me mijn kast weer hadden ingestopt, ik wilde terug! Maar gelukkig was er veel te doen in de tuin dus dat hebben we lekker samen gedaan. En lopend boodschappen gedaan. Daarna begon het allemaal wel weer een beetje te wennen. Gister het bos in geweest, het is hier mooi hoor, maar het haalt het niet bij het ongerepte bos daar... En het feit dat je de paden niet afmag, je geen takken mee mag nemen... Dat getuttel... Daar was er niemand die dat controleerde en dat hoefte ook niet, er was genoeg bos en bijna geen mensen. Dat is hier natuurlijk heel anders, maar alleen het idee benauwde me al.

Gisteravond de laatste danstraining gehad voor het optreden volgende week. Heftig als je net thuis bent, maar hiervoor was ik wel naar huis gekomen. Het ging nog verrassend goed na 4 weken helemaal geen dans! Ik herinerde me meer dan sommige die nog 2 trainingen gehad hadden na mijn vertrek. Het was echt hart doorwerken want het zat nog helemaal niet aan het begin van de avond, maar het werd steeds beter en netter en ik ben niet de slechtste!!!
Ik ga van de week nog hart oefenen met Mannetje zodat ik alles ken dan heb ik tenminste het gevoel dat ik het kan die avond.

En vandaag de eerste dag alleen weer thuis.
Ik voel me alleen en verveeld. Ik heb geen idee waarmee ik mijn dag vol kan krijgen, behalve nog 5 wassen die liggen te wachten. Ik wil straks mijn enneagram types opnieuw uitwerken en me op mijn huiswerk storten. Ik zal voor structuur moe(d)ten gaan zorgen, me niet aan de buren gaan ergeren (na zolang zeveel eigen ruimte is dat nog best moeilijk!), nu toch echt de bioboerderij gaan bellen voor vrijwilligerswerk (en natuurlijk UWV vragen of dat kan). Mijn reisblog bijwerken (mkaar ik denk dat het dit stuk gewoon maar wordt) en foto's plaatsen. Vriend(inn)en bellen, maar daar heb ik nog helemaal geen zin in. Ik heb met tegenzin mijn familie gebeld, die kon ik toch niet laten wachten. Maar ik merk hoe moeilijk ik het vind steeds weer te vertellen hoe het was en hoe het dan niet overkomt. En dan de verhalen te horen van de ander over wat er in de tussentijd is gebeurd bij hun. Ik ben er nog niet mee bezig, ik wil nog niet terugkomen!!

Als Rupert zegt dat hij me vanmiddag terug rijd twijfel ik geen moment!
Ik zou zelfs met vrijwilligers mee terug kunnen rijden volgende week na de premiere...
Naja, niet aan denken, ik ben net terug, natuurlijk heb ik moeite met wennen. Het heeft daar ook een week geduurd die die tijd heeft het hier ook wel nodig...