Waar blijft de tijd?

Ruup is gister een week geleden vertrokken, geloof ik, want die ene week voelt ook alweer als een maand. Hoe het kan heb ik geen idee van, maar die tijd klopt hier van geen kant! Een gast schrok zich donderdag dood omdat ze dacht dat ze haar 11 jarig verkering vergeten was (ze was hier alleen), bleek dat in juni pas te zijn en ze was er net een dag! Het is wat dagen betreft het verwarrendst, een jongen van 14 die hier 2 weken mee werkte dacht op een dag dat zijn horloge stuk was, die zei dat het vrijdag was maar hij was ervan overtuigd dat het een heel andere dag was! Hij was compeet in de war! Maar ook met uren gebeuren er vreemde dingen. Hans heeft soms dat hij om 2 uur denkt dat het 4 uur is, maar de dag erna kan het 7 uur zijn als hij denkt dat het 4 uur is. Of ik ga om 22:30 naar bed en word wakker in de veronderstelling dat het een uur of 8 is, is het 10 uur!! Andersom kan ook, dat had Ronald, die stond altijd op als het nog donker was en meestal was het dan tussen 6 en 7. Op een gegeven moment stond hij in de keuken om 2 uur 's nachts (zijn wekker was stuk dus dat zag hij daar pas). Ik zit hier dus nu 4 weken, maar dat weet ik omdat mijn agenda me dat vertelt, of mijn laptop welke datum het is. Maar door de week heb ik ook geen idee welke dag het is, ik kijk elke dag een keer of 3 op de kalender in de keuken omdat ik het alweer kwijt ben! Wat hier wel heel prettig aan is is dat als ik aan het werk ben en ik wordt het zat er vaak al 2 uur voorbij zijn. Ik werk meestal in dagen van 3 keer 2 uur met een half uur tot een uur pauze tussendoor.

Zoals wel verwacht heb ik veel meer tijd gekregen om me in mijn hoofd terug te gaan trekken sinds Ronald vertrokken is (waar we trouwens nooit meer iets van vernomen hebben, al schijnen Alkmaarders op hun hoede te moeten zijn!). Ik heb sindsdien regelmatig bezoek van dips en paniekerigheden. Vandaag was ik voor het eerst ook boos zonder direct aanwijsbare reden (al lokte de muur die als een gek het vocht uit mijn gips zoog zodat ik niet fatsoenlijk kon smeren het wel uit). Ik merk dat mijn gedachtes met me op de loop gaan en ik dingen invul die helemaal niet waar (hoeven te) zijn. Ik kan dan nog zo bedenken dat ik dat niet weet, ik me niet zo op moet vreten en ik dat soort dingen eigenlijk mijn energie niet moet geven, het lukt me niet om het stil te krijgen. Het lijkt er zelfs op dat het daarvan alleen maar erger wordt, alsof die gedachten bang zijn hun bestaansrecht te verliezen!! Het ergste is dat ik in zo'n dip niet kan stoppen met het naar huis willen. In het begin heb ik Ruup wel gebeld om te zeggen dat hij me kan komen halen, maar ik heb inmiddels besloten dat ik blijf, en dat blijft gelukkig ook wel hangen als ik me in zo'n dip afvraag waarom ik het mezelf zo moeilijk maak en het allemaal voorbij is als ik naar huis ga. Want ik weet inmiddels wel dat ik blij ben dat ik er nog ben als ik een paar uur later weer wat rustiger ben. Nu gaat het wel weer lekker, maar vanochtend had ik ook zo'n bui. En dan vraag ik me echt af of die 3 dagen dip op wegen tegen die ene dag dat ik me wel lekker voel. Ik ben hier de komende 10 dagen de enige buiten Hans en Vanina en die hebben elkaar. Ik zit hier dus behoorlijk alleen en vooral 's avonds zal dat het geval zijn. Nou zit ik wel vaker in de tent 's avonds, maar een gast om mee te praten als afwisseling is toch wel erg fijn, en er zijn geen boekingen de komende dagen. Tijd genoeg om hysterisch te worden dus... Maar Arian zei vanmiddag iets wat het wel relativeerde voor mij. De kans dat ik dit nog eens meemaak is vrij klein (2 weken in een tentje in het gezelschap van al mijn angsten en onzekerheden), dus als ik dit goed afmaak kan ik andere dingen ook veel beter aan. En ik verwacht dat na de komende 10 dagen het seizoen wel een beetje zal gaan beginnen, al is er maar een gast per weekend, dat is al overzichtelijker dan dit. Want die 5 werkdagen kom ik wel redelijk door, het zijn de weekenden die ik het moeilijkst vind. En daar hoef ik er gelukkig nog maar 1 van. In het weekend ben ik hier sinds dit weekend elke dag wel een paar uur alleen. Gister was dat 4 uur en vandaag 2. Gister vond ik dat doodeng, en vandaag merkte ik er eigenlijk al niet zoveel meer van (winst!) Toch zijn dat wel de dagen dat ik ook Hans niet zomaar aan kan spreken omdat hij zijn weekenden echt houd en ik vaak toch nog een paar uur werk. En vragen waar iets is durf ik nog wel, maar als ik op zo'n dag zo'n dip heb durf ik hem er niet (weer) mee lastig te vallen, want zo voelt het inmiddels wel! Kortom, onzekerheid, daardoor ga ik dingen invullen, waardoor ik me naar ga voelen en mezelf bang maak, dan raak ik in paniek en wil naar huis. En dat is nog de simpele versie. De moeilijk ben ik gelukkig alweer kwijt!

Ik heb nog wel een tip voor de mensen die mij treffen in zo'n dip, want dan ik ben erg geneigt contact te zoeken op zo'n moment. Ik ben niet uit op hulp, al lijkt dat misschien zo, ik weet ook wel dat dat niet kan, ik verwacht het niet en ik wil ook niet dat jullie als een gek iets gaan verzinnen. Tenzij er iets helpt in jou situatie als je zoiets hebt, ik zoek nog iets, al werkte de berg op rennen best goed, alleen niet lang. Ik ben wel uit op medeleven op dat moment (en dit is echt moeilijk om te schrijven) maar geef het zo min mogenlijk. Ik ben vaak al blij als ik mijn hart kan luchten want daarvan krijg ik meer ruimte dan wanneer ik te horen krijg dat ik het echt wel zwaar heb enzo. Al is dat meestal een normale reactie waar ik mezelf ook regelmatig op betrap... Dat was de gebruiksaanwijzing "Hoe met Bar om te gaan als ik haar hysterisch op Skype aantref" :-P

Nog even een reactie op de vraag van Edwin, foto's van de omgeving zijn een beetje ingewikkeld op het moment omdat ik daar eigenlijk niet kom. Ruup heeft nog wel mooie foto's van toen hij hier was vorige week, ik kijk wel even of ik die van facebook kan gebruiken van hem.

Ik ga koken nu, ik ga nasi maken van de rijst die over is van 2 dagen geleden. Ik heb ketjap gevonden, maar die schijnt vies te zijn. Ik zal het merken. Verder maak ik lekker pindasaus en bak er wat gourgette bij voor de viesemienen. Al heb ik ook weer een liter fruitpulp gemaakt dus eigenlijk is dat niet echt nodig... Eet smakelijk allemaal!