En toen was ik weer alleen...
8 mei 2010 - Thiëtry, Frankrijk
Ruup is om 11 uur vertrokken, ik voel me helemaal een beetje verloren nu. Ik zou eigenlijk aan het werk moeten, maar ik voel me leeg en verdrietig. Ik zit een beetje afleiding te zoeken op Facebook, maar het is er niet. Het was heerlijk hem een paar daagjes bij me te hebben, en ondanks dat ik wist dat het afscheid zwaar zou zijn heb ik toch besloten dat ik hem wilde zien. Het was gek toen hij kwam, net alsof hij op visite was. Gek als je samen een huishouden hebt normaal gesproken. Het was ook vreemd omdat hij een soort van in een leven was dat ik niet met hem had. Ik wilde bij hem zijn, alleen, voelen, ruiken, knuffelen. Maar ondertussen ging het leven buiten de tent ook gewoon door, en best intensief! Het was allemaal heel verwarrend, mijn aandacht op deze manier te moeten verdelen. We hebben heel veel gepraat, ik twijfelde toen hij kwam. We hebben een heel heftig gesprek gehad over hoe het zou zijn als ik terug kom in oktober. Ik zal zo veranderd zijn (dat merkte hij nu al, de verandering), en wat als het zo heftig zou zijn als het niet goed meer voelt samen. Maar later op de dag bleek dat het alleen maar beter kan worden, dat ik hem alleen maar even "kwijt" was door alle chaos hier. Ik ben heel blij dat hij kon komen, en na dat gesprek (wat we in het bos hadden) was ik nog blijer omdat hier de bom inmiddels was gebarsten. Hans was vertrokken en Ronald zat in de keuken met inmiddels een fles zijn achter zijn kiezen. Hij had de schuld gekregen van iets dat stuk was, en hij had besloten te vertrekken. Alleen weet je met Ronald nooit of dat ook zo blijft dus ik nam het met een korreltje zout. Hans kon ik het niet vragen want die was weg, die zag ik de dag erop pas weer. Ronald had uiteindelijk 1,5 fles wijn op, en ik zat behoorlijk in de zenuwen toen hij 's nachts ineens zijn tent uitkwam. Weet jij veel wat hij in zijn hoofd had gehaald? Gelukkig ging hij er 30 minuten later weer in, maar ik was blij dat Ruup op dat moment naast me lag. 's Ochtends bleek dat hij echt ging vertrekken zaterdagochtend, bevestigd door Hans, die er totaal anders uitzag. Zoveel rustiger! Een goed gesprek met hem gehad, en Ruup, uitgesproken wat we van Ronald hadden geleerd (Ronald was er niet bij) als een soort van afsluiting. De rest van de dag verliep gewoon, boodschappen gedaan, wat stadjes bekeken. Toen we vrijdag ochtend opstonden was de keuken een grote chaos, Ronalds fiets was weg en de tent, op wat afval en een matras na, leeg. Meneer was in alle vroegte vertrokken zonder iets te zeggen. Alleen tegen een duitse jongen die hier logeert heeft hij nog iets gezegd. Dat was dus wel even vreemd! Hans is de hele dag bezig geweest met Ronald zijn troep op te ruimen en nu is hij bezig hem te achterhalen om te vragen wanneer hij de rest van zijn zooi komt halen. Maar dat is lastiger dan verwacht, helaas. Voor mij is het vreemd, hij was hier vanaf het begin, en hij was ook altijd aanwezig, als het niet letterlijk was, was het in mijn hoofd. Nu ben ik alleen, er zijn nog wel mensen, maar die zijn veel minder aanwezig, doen hun eigen ding. Ik ben misschien wel een beetje bang voor wat er nu gaat komen, nu ik mijn aandacht niet meer op Ronald hoef te storten. Ik voel me nu in iedergeval leeg en verdrietig. Want ondanks dat het deze keer makkelijker was Ruup te laten gaan blijft het afscheid moeilijk, en ik heb vandaag geen afleiding zoals vorige keer. Ik ga zo maar eens mijn dagboek bijschrijven, verder weet ik het niet. Ik zie Ruup vandaag nog even op Skype om te horen of de reis goed is gegaan en verder ben ik alleen...
Deze les had je te leren nu volgen er nog velen!
Succes en het komt goed want daar ga jij gewoon voor zorgen
Liefs Charlotte
Hier even een knuf uit A van ons beiden .
Het gaat je lukken.
Groetjes Ben en Marjolein.
Gelukkig konden we elkaar nog op skype spreken. Dat was heel fijn! Tjemig de pemig, wat ben ik blij dat jullie toen ons bankstel wilden hebben zeg! En heus waar, één van de dingen die het de moeite waard maken om hier in HHW te zijn, dat zijn jullie in onze buurt.
Je bent niet alleen, al is dat soms moeilijk te bevatten.
Ik verheug me enorm op de vakantie en vooral verheug ik me dan op het succesvol vinden van een betaalbaar logeeradres!
dit is gewoon even een dip, heel begrijpelijk na het bezoek van Ruup en het vertrek van Ronald, veel emoities enzo.
En je mag je verdrietig of alleen voelen, en je schrijft het hier van je af, je hebt skype contacten, dus je blijft er niet mee rondlopen.
Sterkte voor nu, en je hebt al zoveel bereikt, hier kom je ook wel doorheen.
liefs Ghita
We hebben ons vanavond weer even lekker uit de naad gedanst. Ik vond het eigenlijk helemaal niet zo vervelend dat Rupert weer terug was ;-) we hebben weer wat oud materiaal boven water gedanst dat was wel errug fijn. Er gaat dus niets boven Macedonisch!!
Pfoei, wat heb de afgelopen paar weken een hoop meegemaakt zeg. Doe jij dat altijd zo intensief en zo veel in korte tijd? Wees er maar trots op, ik zou dat niet volhouden!! Kan me voorstellen dat je je ff vervelend alleen voelt na zoveel intense gebeurtenissen. Maar gelukkig hebben we tegenwoordig genoeg elektronika in huis (of moet ik zeggen in de tent) om je een hart onder de riem te steken.
Ik hoop dat er de komende weken wat meer rust voor je komt en vooral veel moois om je heen. Er moet daar toch genoeg te genieten zijn..
Hé, de komende dagen gewoon lekker aan de slag en andere (leukere!) mensen ontmoeten!!
Liefs
Edwin
Edwin
Hoe gaat het nu met je . Voel je al wat beter ?
Liefs
Benni en Marjolein.
Dans je daar wel eens Bar? Kun je ze niet leren hopsen ofzo?
Denk je dat het makkelijk is om naar jou toe te liften? Want dan kom ik langs met Lau!
Hans vroeg zich af of ik geen workshop kan geven in de zomer. Ik ben erover aan het nadenken :-P. Maar het wordt geen Tricot/Andro/Hantedro hoor! Al kwam die hier wel van pas laatst met het aanstampen van het leem! :-D
Lijkt me toch erg lastig, dat "niet eens zijn" met wat een ander leuk vindt....
Sterkte!
Het was leuk om met je te Skypen Bar. heb nog niet alles van je Blog gelezen maar dat gaat goed komen. en wat Floor stelde over bij je langs komen zie ik ook wel zitten.
tot volgende keer en fijn weekend na morgen, en misschien heb je een bezoekje :)