Vertrouwen

Vandaag maar eens gemaild wanneer we gingen vertrekken (en dus aankomen). Ik heb in dat mailtje meteen al mijn onzekerheden gekwakt, dan was ik het tenminste kwijt. Ik oefen nu al vanaf augustus vertrouwen te hebben, maar nu wordt de spanning zo groot dat het even moeilijker werd. Maar blijkbaar heb ik de test doorstaan want ik kreeg precies het mailtje terug dat ik nodig had!

Ik maak me behoorlijk druk over het alleen in de tent slapen. Ik fantaseerde al over Jet meenemen, want zij hoort en ziet nou eenmaal beter (en meer) dan ik. Maar daar is het bij gebleven, ik kan dat wijffie de reis niet aandoen. En zonder dat ik daar ook maar iets over had genoemd stelde hij voor dat ik een van de katten daar dan maar zo gek moest krijgen bij me te komen slapen! Dat gaat me vast wel lukken! En natuurlijk het feit dat ik niet weet hoe of het werk zou gaan lopen, ik ben niet zoveel gewend natuurlijk. Ik wilde al voorstellen dat als het echt niet gaat ik wel als gast wilde betalen soms, maar ik heb dat uiteindelijk niet in het mailtje gezet, toen kwam hij er zelf mee. Maar dat zien we wel als uiterste middel, voorlopig gaan we gewoon rustig aan de slag en zien we wat ik aan kan enzo. Dat was ook weer een hele opluchting.

Verder wordt mijn vertrouwen hier thuis ook behoorlijk op de proef gesteld. Gister overleed de laptop. Dat is een slechte timing zo voor mijn vertrek! Ik had een nieuwe webcam, en nieuw intern geheugen gekocht om ermee te kunnen Skypen dus dat was erg vervelend. Ik heb wel gespaard, maar een nieuwe laptop zat niet in het budget. Gelukkig was de computermonteur vandaag op school (die deze pc ook heeft gebouwd) en die heeft de laptop onderzocht. De harde schijf is om zeep, niet meer op te komen, ook niet om informatie te redden. Maar gelukkig is een nieuwe schijf nog geen 50,- dus dat is wel weer erg goed nieuws! Wat de verloren informatie betreft, ik kan me niet herinneren dat er iets belangrijks opstond, behalve de foto's van Floor van Boedapest, maar die mag ik vast nog wel eens komen kopieren? Dan hebben we nog een grap van de belasting. Er is iets fout gegaan in 2007, ze willen geld terug over dat jaar. En helaas gaat dat niet om 10 euro... Na een hoop heen en weer gebel is daar de druk inmiddels ook alweer van af. Dat geld willen ze nogsteeds, maar we kunnen in iedergeval uitstel vragen en hopen dat we met wat terugkrijgen van vorig jaar een heel eind gaan komen. En ook blijkt dat Ruup waarschijnlijk nog geld krijgt over 2007-2008, al met al zei de belastingmevrouw dat we dan misschien zelfs wel iets overhouden! Nu gaan we uitstel van betaling aanvragen om zo te kunnen wachten op die teruggaven en dan het gat met de berg vullen.

Al met al stijgt de spanning hier nog steeds, pijnlijke spieren, ik pulk weer enorm, vergeetachtig, kan me slechter concentreren. En dan hebben we het alleen nog over mij! Ruup staat in de "kop in het zand" modus. Zolang ik niet weg ben wil hij er niet aan denken. Lekker handig zulke tegenstellingen in een huis. Ik wil alles goed geregeld hebben en hij negeert het. Gelukkig blijkt Ruup de dingen goed te kunnen scheiden. Hij kan prima met mij naar kampeerwinkels om de laatste benodigdheden te halen zonder heel erg met mijn vertrek bezig te zijn. Alleen moet ik hem niet vragen wat hij er nu echt van vindt wat dat is te confronterend, maar ja, dat is ook wel begrijpelijk natuurlijk!

Maar ik ga aardappels schillen...