1e weekje...

 Had ik bedacht dat ik niet in het koude hok wilde internetten maar lekker in de keuken, kan ik geen draadloos netwerk vinden, en de eigenaar is er niet dus nu schrijf ik zo maar vast. Dan kan ik straks alles alsnog in het hok op mijn blog zetten.

 Gister was ik hier een week, maar het lijkt of ik hier al een hele tijd woon. Het is hier heel vertrouwd en lekker rustig. Ik woon hier met de eigenaar (Hans 47) en zijn vriendin (Vanina 32) en een andere vrijwilliger (Ronald 50). Mijn opdrachten deze week waren sneeuwklokjes verhuizen en de douchevloer schoonkrabben want daar zaten nog cementresten op. De sneeuwklokjes opdracht duurt nog een week en met de vloer ben ik vandaag hoop ik klaar. Hoewel ik vandaag een vrije dag heb is het makkelijker het vandaag te doen want alleen Ronald is er. Ik moet de vloer insmeren met lijnolie en daar moet de vloer goed schoon voor zijn. Ik heb de vloer net schoongemaakt en nu droogt het zodat ik het over een uurtje kan insmeren. Dan heb ik vandaag weer 4 uur gewerkt en dan heb ik komende week weer wat meer speling in mijn uren.

 Met werken gaat het opvallend goed, de eerste 2 dagen heb ik 6 uur gehaald, en daarna werd het een beetje kwakkelen, maar ik zit nu op 34 uur dus dat is lekker ingelopen. Verder is Hans ook niet zo moeilijk in of ik of ik mijn uren wel haal, daar vertrouwd hij mij gelukkig in, en ik wil dat vertrouwen niet beschamen natuurlijk. Gister hadden we een vergadering over hoe het ging van de week en hij was tevreden, wat ik weer erg fijn vond want dat werk ik hart genoeg en toch relaxed.

 Ik heb al een boek uit, woensdag al. Ik heb het boek dat ik van Cathy kreeg al uit (ik ben even de titel kwijt) en dat was echt een heel goed boek! Ik dacht dat ik wel genoeg mee zou hebben maar dat valt dus tegen. Ik heb er namelijk alweer een bijna uit, maar dat was maar een heel dun boekje (Poes van Remco Campert). Ik ben ook begonnen met een dagboek, het is toch leuk later iets te hebben wat ik na kan lezen van dit avontuur. En hoewel het me thuis nooit lukt gaat het hier hartstikke goed! En daar ben ik echt blij mee want ik kreeg er nu wel dingen mee op een rijtje. En ook nadenken gaat hier veel makkelijker, draaide ik thuis steeds in hetzelfde rondje, hier gaat het echt ergens heen.

 En ik heb veel om over na te denken want ik kom veel meer tegen dan ik had verwacht zo in de eerste week.  Ik praat veel met Hans, die wil me natuurlijk leren kennen, en dat geeft me van alles om na te denken. Vanine ligt wat anders ze is een francaise, ze spreekt wel engels maar we spreken allebei niet genoeg om misverstanden te voorkomen. Gelukkig lijkt er nu een soort van wederzijds begrip te ontstaan dat als we iets zeggen dat pijnlijk lijkt we dat niet zo bedoelen. Vanmorgen nodigde ze me uit om naar een 2ehands kledingwinkel te gaan in haar geboortedorp, dat vind ik natuurlijk helemaal niet erg! En ik vind het leuk dat het met haar ook lijkt te klikken, want het was een beetje stroef in het begin. En dan hebben we Ronald… Waar ze die vandaan hebben gehaald! Ik wist niet dat een persoon zoveel triggers voor me kon hebben. Over bijna alles wat hij zegt of vraagt moet ik nadenken voor ik antwoord geeft. Hij heeft enorm de neiging over grenzen te gaan, en het vervelende is dat je hem dat wel kunt zeggen maar dat hij dat 2 minuten later weer vergeten is. Voor mij een geweldige kans mijn grenzen te leren kennen en die ook te blijven bewaken ook al heb ik het al 100 keer gezegd. Dus wat dat betreft is hij wel goed voor me, maar soms word ik knettergek! Hij praat aan een stuk door, nu ook (want ik zit in de keuken), maar gelukkig is hij nu weg gelopen… Want ik vind het fijn dat hij dingen in mij raakt waar ik mee aan het werk kan/wil, maar het kan ook teveel! Voorbeeldje van over grenzen gaan van hem. Vanochtend zat ik hier in het zonnetje in mijn dagboek te schijven. Komt hij vragen of hij mee mag lezen! Toen ik nee zei vroeg hij nog waarom ook. Ik heb er weinig aandacht aan besteed alleen gezegd dat het daar een dagboek voor is, maar ergens vind ik het nu helemaal niet prettig meer heb ergens te laten liggen. Ik zat al te denken om de eerste paar pagina’s heel negatieve dingen te schrijven over iedereen, de plek en mijn ervaring. En Hans inlichten natuurlijk, dan laat ik mijn dagboek slingeren en als hij er dan met Hans over begint (de kans is erg groot) weten we dat dat soort dingen niet veilig zijn. Maar goed, met Ronald heb ik het erg druk, of eigenlijk met mezelf door Ronald.

 Wat betreft de rest van het leven hier gaat het goed. Als ik zorg dat ik voor het donker (half 10) in mijn tent ben word ik niet bang. Alleen koken vind ik moeilijk omdat Ruup dat eigenlijk altijd doet, of er in iedergeval mee begint. Verder ben ik er hier echt helemaal uit dus ik verbaas mezelf door thuis niet te missen. Behalve als ik Ruup op Skype zie en Jet dan achter hem langs zie lopen over de leuning van de stoel, of Grover hoor reageren op mijn stem vind ik wel moeilijk. Maar hier zijn gelukkig ook 3 katten en de kennismaking verloopt wat stroef maar ik mag ze wel aaien nu, vooral een, maar die ging meteen al goed.

 En dan hebben we de natuur hier natuurlijk nog. Ik heb wat foto’s geplaatst (of ga dat straks doen) van beesjes die ik hier tegenkwam tijdens het inzetten van sneeuwklokjes of rondlopen. Maar de mezen kezen boven je hoofd in de boom, ze zitten in de keuken en ze eten zowat je brood van je bord (uit je handen durven ze nou net weer niet). Ik heb 100den libellenlarven gezien, een roze met blauw wespje, een “watsgebird”, en nog een heleboel anderen… Het tjilpt, knirpst, ritselt en rommeld wat af hier. Maar het goede nieuws is dat ik nog geen teek heb gehad!

 En nu ga ik het zonnetje weer in, want het is hier best koud…

 Oh ja, ik wil nog even zeggen dat ik niet weet hoe vaak ik blog of mail, of zelfs mail beantwoord, ik wil hier namelijk eens goed loskomen van thuis voor ik me er weer op stort. Dat wil niet zeggen dat ik jullie nieuwtjes niet wil horen, graag zelfs! Maar ik zal ze op mijn eigen tijd lezen en beantwoorden. Ik hoop dat jullie dit begrijpen...

Liefs!